Bestemming Zuid

19 december 2017 - Ushuaia, Argentinië

Net even anders dan verwacht en voorbereid ben ik nu per bus opweg naar Ushuaia. Al voordat ik wist dat ik deze reis mocht en kon gaan maken, wist ik al dat Ushuaia (de meest zuidelijke stad ter wereld) het ultieme doel zou worden. Mijn kompas wijst een soort van de verkeerde kant op. Hoe ik er precies zou komen hing af van mijn reisschema ervoor. Enkele dagen geleden bedacht ik me in El Calafate dat ik het beste kon vliegen; goedkoop én snel. Zo gezegd zo gedaan, het ticket was in de pocket. Volledig in mijn sas pakte ik vanmorgen mijn backpack uit mijn kamer richting ontbijt in het hotel in El Chaltèn om vervolgens met de bus richting het vliegveld te gaan. Alles in kannen en kruiken. Maar... Ik had mijn thee nog niet ingeschonken of ik zag een mail met als onderwerp: "your flight has been canceled". Shit! Blijkt er uitgerekend vandaag een nationale transport staking te fijn. Alle vluchten liggen er (in elk geval) voor 24 uur uit. De eerst volgende mogelijkheid om met dezelfde maatschappij naar Ushuaia te vliegen was 22 december. Een voor mij onmogelijke optie, want de 24e heb ik een date in Buenos Aires. Met de andere maatschappij die op Ushuaia vliegt leek het ook al niet op te schieten. Het kantoor in het stadje had toen ik er aankwam 130 wachtenden voor me. En van andere mensen hoorde ik dat zij hoorden dat de eerste mogelijkheid over 2 of 3 dagen was (later hoorde ik zelfs zaterdag de 23e)! Goed, ook geen optie dus. Mijn flexibiliteit werd behoorlijk op de proef gesteld. Wat te doen? De route omgooien en Ushuaia laten schieten? Een andere route naar Ushuaia nemen? Uiteindelijk heb ik besloten het begindoel niet opzij te willen zetten en dus heb ik een busticket gekocht. Deze rit gaat 5+12 uur duren! (Ja.. . Je moet er wat voor over hebben).

Inmiddels zit ik in de bus van El Calafate naar Río Gallagos. Een "cama" bus (bed bus). Dat betekent dat ik mijn stoel maximaal naar achteren kan doen en een zacht plankje voor mijn voeten heb. Ik zit dus heerlijk in mijn grote stoel! Morgen zal ik het eind van dit verhaal schrijven en piep ik na 11 uur "semi-cama" (half bed) wel anders.

Vorige week ben ik in Argentinië aangekomen. Na de trek in Torres del Paine ben ik met de bus naar El Calafate gegaan. Deze stad ligt in het nationaal park "Los Glaciares" en naast het Southern Patagonia Icefield. Dit is het derde grootste gletsjer gebied te wereld (na Antarctica en Groenland). Overal om je heen zie je gletsjers en besneeuwde bergtoppen.
Bij de Perito Moreno Gletsjer heb ik van dichtbij gezien en gehoord hoe indrukwekkend het is om ijsbrokken en brokjes in het water te horen storten. Zoals ik eerder al schreef lijkt het op onweer, daar moet ik een beetje op terugkomen. Het lijkt op mega hard onweer boven je hoofd! Men beweert dat deze gletsjer al 100 jaar stabiel is, omdat de voorzijde zich niet terugtrekt. Toch valt er dagelijks het nodige ijs af en smelt er op een warme dag 15 tot 30 cm weg. Blijkbaar heeft het Patagonia Icefield nog genoeg voorraad om deze gletsjer aan te vullen. Ik ben een scepticus en vraag me af het allemaal wel klopt. Zoveel ijsschotsen in het water kan toch niet goed zijn?
De tweede dag heb ik een ice hike gemaakt met echte ijsklemmen om mijn schoenen. Het was super indrukwekkend en mega toeristisch. Het glaasje wiskey on the rocks maakte de ervaring compleet!

Vanuit El Chaltèn (3,5 uur met de bus verder) heb ik twee prachtige wandelingen gemaakt. Ik was van plan rustig aan te doen, omdat mijn knie nog wat pijn deed na de grote tocht, maar dat bleek moeilijk. Een wandeling duurt hier al gauw minimaal 5 uur en ik begin dat als normaal te beschouwen. Dus de dag dat ik aankwam heb ik lekker in mijn tweepersoonsbed gelegen en bijgeslapen, op tweede dag had ik zomaar 19 km in de benen. De dag erna was en eitje: 12 km en 400 meter klimmen. Ik raak er blijkbaar echt aan gewend: ik huppel iedereen voorbij tijdens het klimmen!

Vanavond slaap ik in Río Gallagos, omdat ik niet verwacht in een nachtbus veel te slapen. Morgen dus nog 11 uur te gaan. Ik geef voor het posten nog een update hoe dat was.

Zoals beloofd een update van het tweede deel van de busreis. Inmiddels staan we geparkeerd in Río Grande. Een tussenstop, de eerste stad in Tierra del Fuego. Ik moet een aantal dingen kwijt.
1. De mensen in de bus zijn super aardig! En oudere dame heeft me zojuist tot koninging gekroond.
2. Zo'n reis is lang zonder Netflix (mijn account is afgemeld en ik kom er zonder internet niet in).
3. Ik had me zo verheugd op het 2e seizoen can The Crown. Gelukkig heb ik een voorraad tijdschriften en muziek.
4. Semi cama is toch wel een beetje afzien.
5. De grenscontroles om een uur door Chili te mogen rijden zijn buitenproportioneel.
6. De extra stempels zijn dan wel weer leuk.
7. Ik eet al de hele dag snacks, ik heb zin in salade en fruit.
8. Nee, die kon ik niet meenemen, want dat mag Chili niet in.
9. Stiekem voelt het ook wel leuk om hier per bus door het landschap naar toe te gaan.
10. Ushuaia mag het maar beter waard zijn!

Foto’s

4 Reacties

  1. Grace:
    21 december 2017
    Wat een mooi verhaal en wat een mooie foto's. Wat een belevenis moet dit zijn! Veel plezier nog met het vervolg van de reis. Ik kijk weer uit naar het volgende verslag.
  2. Hans Vergeer:
    21 december 2017
    Lieve Hill, wat ben je ‘n kanjer!! Ondanks soms toch tegenslag keer je het om en maak je er toch weer iets moois van. Ik geniet met je mee, wat ‘n indrukken doe je op en kom je straks thuis met ‘n ijzeren conditie! Geniet ze maar heerlijk verder! Liefs van mij👍😘
  3. Sandy:
    22 december 2017
    Wat een avonturen weer! Wat een mega ervaring ben jij straks rijker😘
  4. Ton (vader van Michel):
    24 december 2017
    Ben gewoon jaloers maar hopelijk na pensioen 'komt mijn tijd' ook nog wel. Wat een geweldige reis