El fin del mundo

De busreis liet me vooraf twijfelen of de trip naar het zuiden de moeite waard was. Ik kan met alle eerlijkheid zeggen dat ik met liefde nog een dag in de bus had willen zitten. Ook deed Ushuaia pijn aan de portemonnee (kijk Sissy Boy van Ronald Goedemondt om te begrijpen wat ik bedoel). Excursies, eten, drinken en overnachten is duurder dan andere delen van het land. Maar echt, ik had dit niet willen missen! Mijn verblijf is samen te vatten in een top 3 (in willekeurige volgorde).

1. Ik heb pinguïns gezien! Met de excursie die ik heb gedaan heb ik 3 soorten pinguïns gezien: Magellan pinguins, Gentoo pinguins en zelfs een King pinguin (de één na grootste, na de Keizer pinguin) die nog aan het broeden waren ook! Sommige hadden zelfs al kleintjes! De tocht begon vroeg in de ochtend, nou ja vroeg.. Ik moest er om half negen zijn. Vervolgens aan boord van de catamaran voeren we langs 3 eilanden met daarop een vogelsoort die op pinguïns lijkt (maar kan vliegen), een zeeleeuwen kolonie en een vuurtoren. Niet de meest zuidelijke ter wereld, maar een belangrijke omdat in het kanaal de nodige schepen vergaan zijn door de vele rotsen onderwater. Schippers vetrouwen schijnbaar ook niet op hun kaart, want elke kaart is anders en de radar wijkt er ook al vanaf. Dus vetrouwen ze op hun oog en inschattingsvermogen. Onze boot voer in tweeëneenhalf uur naar Estancia Harberton. Een grote ranch waar de eerste westerlingen hun nederzetting maakten een zich definitief vestigigden in Tierra del Fuego. Deze ranch zou heel bijzonder moeten zijn, ik zag niet meer dan wat oude schuren en een toeristische valkuil richting het restaurant. De eerste groep ging naar de pinguïns terwijl mijn groep lunchpauze (in het restaurant) had. Niet klagen natuurlijk, het uitzicht was prachtig. Én ik had inmiddels contact met en Nederlands meisje en een Amerikaanse jongen. Deze jongen zorgde ervoor dat mijn stereotype beeld van een domme Amerikaan bevestigd werd. Deze gast kwam naar Ushuaia met slippers, korte broek, cowboyhoed en -laarzen! Wat een figuur! Ik heb me van de ene verbazing in de andere laten storten terwijl ik het gesprek gaande hield. Na de lunch was het onze beurt om in een bootje naar eiland Martillo te gaan. Op dat moment, door de tegenvallende ranch, had ik er weinig vertrouwen in. Maar... Vanaf het moment dat ik voet aan wal zette was ik overdonderd. De aanwezigheid van honderden pinguïns die rondom ons liepen en ongestoord van hun partner op het nest richting zee waggelden was zo mooi om te zien. Pinguïns opzichzelf zijn natuurlijk al komisch om te zien! De verrassing was compleet toen we de King pinguin zagen en de rand van het water. Origineel komt deze soort hier niet voor, blijkbaar is deze arme ziel verdwaald. De pinguïns verderop op het eiland hebben hun nest in de grond en waren druk met hun jongen. En wat zien die kleintjes er pluizig en lief uit! Je zou ze zou mee naar huis willen nemen!
Na het bezoek aan het eiland werden we nog mee naar een museumpje genomen. Dit museum bezit en enorme collectie geraamtes van zeedieren die door de vrouw van de ranch verzameld zijn. Het zuidelijkste deel van Zuid-Amerika ligt in de eerste vrije golfstroom om Antarctica, dit zorgt ervoor dat overleden walvissen e.d. meegevoerd worden en in Vuurland aanspoelen. Deze mevrouw onderzocht de dieren en conserveerde de botten. Inmiddels is zij overleden maar bestaat het laboratorium nog altijd en is met haar indrukwekkende verzameling en klein en eenvoudig museum geopend.

2. Ik heb paardgereden langs de kustlijn van het Beagle Kanaal. Thuis was ik al van plan om hier een tocht te maken en het is gelukt! Vier uur lang door de bossen, struiken en over de stranden langs het water. Schrijnend om te zien is dat de stad Ushuaia zich razendsnel uitbreidt zonder echt plan. Mensen kopen grond, kappen bomen en bouwen hun eigen huis. In de afgelopen tien jaar is de stad verdubbeld en wonen en er nu 90.000 mensen. Mensen met een baan in het toerisme maken zich (terecht) zorgen om de ontbossing en charme van de stad.

3. Ik heb het einde van de weg gezien. Elke weg heeft natuurlijk een begin en een eind, daarom hebben we in Nederland hectometerpaaltjes. In Argentinië worden de kilometers aangegeven, bij km 3081 eindigt de meest zuidelijke weg ter wereld. Route nacional número 3 gaat door Ushuaia naar het nationaal park en eindigt daar. Verder kun je met een auto niet komen. Met een klein busje heb ik me naar het park laten brengen waar ik aan aantal prachtige paden heb gelopen richting het eindpunt van RN3. Vlak voor het einde, terwijl ik met mijn benen bungelend over een flonder even pauze hield, stond ik oog in oog met een vos. Eerder nieuwsgierig dan bang liep de vos om het flonder heen om zich daarna in de schaduw van een boom te gaan wassen.

Mijn verblijf in Ushuaia was lang, 5 nachten in een schattig en rustig hotel met mijn eigen kamer om lekker tot rust te komen. Ik heb zowel Merluza negra als Centolla (king crab) gegeten en regionale biertjes in de kroeg gedronken. Ushuaia heeft mij gegeven wat ik ervan had gehoopt!