Rapa Nui - Paaseiland

Wauw! Daar ben ik dan: Rapa Nui, of te wel Paaseiland. Het eiland heet sinds de ontdekking door een Nederlander, die toevallig met Pasen land in zicht had, Paaseiland. Voor de inheemse bevolking heet het al sinds jaar en dag Rapa Nui. De mensen die hier wonen lijken meer op mensen van Hawaii dan op de Chilenen van het vaste land. De eigenaar van mijn hostel noemt zichzelf dan ook Polynesisch. Er is zelfs een inter-polynesische rugby competitie!

Het ontvangst op de luchthaven was fantastisch. Er is één baan, de aankomsthal is minimaal en er was geen security, ik kon gewoon doorlopen. Zoals afgesproken werd ik opgehaald. Ik werd onthaald met een bloemenkrans en twee zoenen op de wang. De meest hartelijke eigenaar bracht me naar het hostel en gaf een uitgebreide rondleiding. De komende dagen moet ik zelfvoorzienend zijn: ik heb een half plankje in een koelkast, en grote plastic box voor andere boodschappen en een locker voor mijn bagage. Nou ja... Niet te zelfvoorzienend natuurlijk, het blijft wel vakantie hier.

Nadat ik me geïnstalleerd had wilde ik de stad in (lees hier "een gehucht met één hoofdstraat, twee pinautomaten en een sportveld"). Nog voordat ik de pinautomaat gevonden had, stuitte ik al op het eerste beeld. Een vreemde gewaarwording om één van de beroemde Moai met eigen ogen te zien. In de avond ben ik naar de beroemde zonsondergang gelopen bij Tahai. Op deze plek staat een verzameling beelden op een rij met hun rug naar het water. Wanneer de zon onder gaat, tekenen kun silhouetten strak af met de zon en blauwe Iucht op de achtergrond.
Afgemat ging ik weer een avond met snurkende kamergenoten tegemoet.

De volgende ochtend ging ik redelijk besluiteloos op pad. Hoe moest ik de 3 dagen die ik heb indelen om zoveel mogelijk te zien van het eiland? Ik wilde graag paardrijden en natuurlijk alle (zoveel mogelijk) Moai zien.
Uiteindelijk is dit het plan geworden: mountain-bike huren, paardrijtocht maken, een dansshow bekijken en 2 tours over het eiland maken.

Ik schrijf dit verhaal terwijl ik aan een heerlijk broodje met guacamole, boontjes en tonijn zit. Gisteren heb ik een prachtige tocht gemaakt met mijn gehuurde fiets en vanmorgen heb ik paard gereden. Ik voel de spierpijn al opkomen! De tocht op de fiets was super tof om te doen. Met de kaart op mijn telefoon en ticket voor het nationaal park in mijn tas kon ik op pad. Het eiland is klein met veel heuvels (door de vulkanen) dus ik was blij met de versnellingen! Het tweede deel was over een rotsachtig pad vanaf het binnenland naar de kust terug naar het dorp. Halverwege bedacht ik me (staand op de trappers, tussen lavarotsen en -stenen door manœuvrerend) dat ik mijn angst voor mountainbike aan het overwinnen was! Terug in het dorp was ik bekaf en heb ik een heerlijke civiche van tonijn op.

De paardrijtocht was ook al prachtig! Met drie toeristen en een gids zijn we naar het hoogste punt van het eiland gegaan. Wat een wind en wat een uitzicht! Vanaf de top kon je de drie punten van het eiland zien. Op de terugweg mochten we een stuk galopperen! Dat was vet!

In de avond ben ik met andere gasten van het hostel naar een dansshow gegaan. Ik moet zeggen dat ik vanaf dit punt blij was dat er andere gasten meegingen. De eigenaar van het hostel kwam naar mijn smaak net iets te vaak vragen of alles goed met me ging en of hij nog iets voor me mijn betekenen.
Na de dansshow reden we met zijn allen naar de haven om te kijken of er schildpadden te zien waren, dat was helaas niet het geval. Wel was er net een visser met tonijn binnen gekomen die zijn vangst daar te ter plekke schoonmaakte en verkocht. Er werd een tonijn gekocht en de avond erna hebben we met iedereen van de camping verse sashimi en ceviche gegeten. Ik denk niet dat ik in Nederland ooit nog sushi ga eten die lekkerder is dan wat ik hier geproefd heb!

Morgen ga ik de via de oostkust naar het noorden van het eiland. Hier staan de grootste Moai bij elkaar en eindigt de tour op een strand. Ik moet zeggen: Daar heb ik zin in!

Vanuit het vliegtuig schrijf ik het tweede deel van het verhaal over Rapa Nui. Gisteren heb ik een full day tour over het eiland gemaakt. Wat was dat indrukwekkend zeg! Tijdens de fietstocht had ik al veel mooie dingen gezien, maar aan de oost- en noordkust is nog veel meer moois te zien. Hier zag ik onder andere de grootste verzameling moai naast elkaar (15 op een rij) en de steengroeve langs de zijkant van een vulkaan waar de moai gemaakt werden (hier lagen er tientallen, sommigen verzakt in of zelfs onder het gras verborgen). We sloten de dag af op een idyllische plek. Aan de noordkust ligt het hagelwitte strand van Anakena. Hier staat tussen de palmbomen op het strand ook een rij moai. Nadat ik ansichtkaart waardige foto's heb gemaakt (al zeg ik het zelf), heb ik gauw mijn bikini aangetrokken en heb ik een duik genomen in de Grote Oceaan!

Vanmorgen heb ik nog voor mijn vertrek een tour naar de zuidkant van het eiland gemaakt. Hier zag ik een enorme krater in een van de drie vulkanen die het eiland uit de zee hebben laten stijgen. De krater is gevuld met water waardoor een enorm meer is ontstaan. In dit meer komen veel endemische plantensoorten voor, het is dus vanzelfsprekend verboden om te krater te betreden. Verderop was een kleine oude nederzetting. Hier verbleven de inwoners na het tijdperk waarin de beelden belangrijk waren voor hun religie. Dat tijdperk werd afgesloten met een periode van oorlog tussen de verschillende stammen waarbij alle moai vernield of in elk geval omgegooid werden (eigenlijk een soort beeldenstorm). In deze nieuwe periode ging van elke stam in het broedseizoen één uitverkorene opzoek naar het eerste ei van een speciale vogel. Dit ei moest gevonden worden op een klein eilandje anderhalve kilometer vanaf het eiland. De krijger die als eerste terugkeerde met het ei vastgebonden op zijn voorhoofd, bezorgde zijn stam de macht voor het komende jaar. De elite van de stammen volgde de wedstrijd vanuit hun kleine huisjes bovenop de vulkaan.

Paaseiland was prachtig, wat een bijzondere plek in het midden van niets. De geschiedenis is zo bijzonder en mysterieus, archeologen zijn het zelfs nu nog niet eens over hoe alles is gemaakt, gedaan en gebeurd.

Het volgende verhaal zal ergens volgende week verschijnen, wanneer ik weer internet heb. Hasta luego!